Julianus' Perzische Veldtocht

Julianus' Perzische veldtocht
Onderdeel van de Romeins-Perzische oorlogen
Koning Sjapoer II bij de goden Mithras (links) en Ahuramazda (rechts). Het lichaam van Julianus wordt onder hun voeten vertrappeld.
Datum	maart-juli 363
Locatie	Mesopotamië, West-Iran en Armenië
Resultaat	Beslissende Sassanidische overwinning[1][2] (Romeins-Perzisch verdrag van 363) Dood van Julianus Instorting van de Romeinse hegemonie over het Midden-Oosten[3] Annexatie van Armenië door de Sassaniden[4]
Territoriale veranderingen	Sassanidische annexatie van vijf regio's en vijftien belangrijke forten van het Romeinse Rijk bovenop de annexatie van Armenië[5][6]
Strijdende partijen
Romeinse Rijk Arsacidisch Armenië Sassanidenrijk
Leiders en commandanten
Julianus de Afvallige Arsaces II Hormizd Procopius en Sebastianus Lucillianus Sjapoer II
Troepensterkte
120.000 95.000 Romeinen[7] 25.000 Armeniërs[8] +1.000 schepen[9] Onbekend, maar waarschijnlijk kleiner dan de sterkte van de Romeinen[10]
Verliezen
Zwaar Gematigd[11] (Moderne schattingen)

Julianus' Perzische veldtocht of de Romeins-Perzische Oorlog van 363 was de laatste veldtocht van de Romeinse keizer Julianus. Deze begon in maart 363. Het was een agressieve oorlog tegen het Perzische Rijk van de Sassaniden, onder de Sassanidische sjah Sjapoer II. Er wordt verondersteld dat Sjapoer een invasie verwachtte langs de Tigrisvallei. Julianus stuurde een detachement soldaten naar zijn bondgenoot Arsaces II van Armenië om zich aan te sluiten bij diens leger en de route langs de Tigris te bezetten. Ondertussen ging hij met zijn hoofdleger snel naar de Eufraatvallei, waar hij slechts verspreide weerstand ontmoette, en hij bereikte de muren van de Perzische hoofdstad Ctesiphon, waar hij een Perzisch leger versloeg in de Slag bij Ctesiphon (363). Julianus kon de stad echter niet innemen en hij werd al snel besluiteloos. Hij werd misleid door Perzische spionnen om zijn vloot in brand te steken en om een nadelige route te nemen voor de terugtocht. Tijdens deze terugtocht werd zijn leger voortdurend aangevallen door de Sassaniden en zo kwam zijn leger tot stilstand.

In een van de schermutselingen raakte Julianus dodelijk gewond waardoor zijn opvolger Jovianus alleen achterbleef met het leger, gevangen in Perzisch gebied. De nieuwe keizer werd in het licht van de "verpletterende militaire nederlaag" die de Romeinen hadden geleden gedwongen om de vernederende voorwaarden die hem opgelegd werden te aanvaarden om zo de rest van het leger en zichzelf te redden van de totale vernietiging.^[12] Het voor de Romeinen schandelijke verdrag droeg de heerschappij over de belangrijke steden en forten Nisibis en Singara over aan de Perzen, en stopte de alliantie met Armenië, wat Sjapoer eigenlijk de mogelijkheid gaf om Armenië binnen te vallen en het te annexeren. Zo werd Arsaces II van Armenië achtergelaten zonder enige militaire of diplomatische hulp. Hij werd gevangengenomen door Sjapoer in 368; hij pleegde in 369 of 370 in gevangenschap zelfmoord.

1. ↑ Beate Dignas & Engelbert Winter, "Rome & Persia in Late Antiquity; Neighbours & Rivals", (Cambridge University Press, English edition, 2007), p131.
2. ↑ Potter, David S., "The Roman Empire at Bay, AD 180-395", Routledge, First Edition, (Taylor & Francis Group, 2004), p520 & p527
3. ↑ Potter, David S., "The Roman Empire at Bay, AD 180-395", Routledge, First Edition, (Taylor & Francis Group, 2004), p520
4. ↑ Ammianus Marcellinus,xxv.7.9-14, ed. W. Seyfarth, (Leipzig 1970-8; repr.1999)
5. ↑ Ammianus Marcellinus,xxv.7.9-14, ed. W. Seyfarth, (Leipzig 1970-8; repr.1999)
6. ↑ http://www.iranicaonline.org/articles/sasanian-dynasty
7. ↑ R. Ernest Dupuy and Trevor N. Dupuy, The Harper Encyclopedia of Military History, (HarperCollins, 1993), 168.
8. ↑ R. Ernest Dupuy and Trevor N. Dupuy, The Harper Encyclopedia of Military History, p168.
9. ↑ R. Ernest Dupuy and Trevor N. Dupuy, The Harper Encyclopedia of Military History.
10. ↑ Ghafouri, Ali. "Tarikh-e Janghay-e Iran; Az Madha ta be Emrouz", Entesharat Etela'at 1388, ISBN 964-423-738-2, p176.
11. ↑ Ghafouri, Ali. "Tarikh-e Janghay-e Iran; Az Madha ta be Emrouz", The History of Persia's Wars; From the Medes to the Present", Entesharat Etela'at 1388, p176.
12. ↑ Beate Dignas & Engelbert Winter, "Rome & Persia in Late Antiquity; Neighbours & Rivals", (Cambridge University Press, English edition, 2007), p94, p131 & p134